Leven

En praat er niet meer over. Maar besluit
Om wat onzegbaar is te accepteren
Als leven dat te leven is. Te leren
Dat is wat is, niet nader aangeduid

Een streling van de huid gelijk. Zoals geluid

Zich oplost in de lucht, zal alle keren
Dat aarzeling het voelen remt je leren
Dat leven leven is. En daarmee uit!

Vertrouw het lichaam, laat het lichaam voelen

Een tinteling gelijk, een warme zucht
Laat zacht het zoete welbehagen woelen

De hemel lijkt een vogel in haar vlucht

Zo vast als jij de aarde zou bedoelen
Voor haar is geen verschil van grond en lucht

En wees dus niet beducht

Dat je geen grond meer voelt. Maar laat het leven
Zijn gang maar gaan, van alle plicht ontheven