Symbolistisch dichten

Jake Baddeley is een symbolist painter met een mooie website (http://www.jakebaddeley.com/), waarop veel van zijn werk te zien is. Zou er ook zo iets bestaan als een symbolist poet? En hoe zou symbolistisch dichten er dan uit kunnen zien?

Laat ik het maar eens proberen. De beeldentaal van het schilderen heeft iets universeels. Ongeacht taal, religie of ras is een beeld toegankelijk voor iedereen. Of een symbolistisch schilderij begrijpelijk is, is weer wat anders. Een schilderij kan door iedereen anders 'gelezen' worden.

Met woordentaal komt daar de complicatie bij dat je eerst toch enigszins moet snappen wat de woorden betekenen voor je toegang krijgt tot het gedicht. Je moet de taal waarin het gedicht is geschreven beheersen. Daarna volgt nog de tweede hindernis van de betekenis van de woorden, en dat valt de lezer bij symbolistisch dichten misschien ook wel een beetje zwaar op de maag. De diepere betekenis dringt zich door alle kieren van de taal naar boven.

Ik begin mijn poging met een citaat uit het oeuvre van Jake, het schilderij Persephone uit 2007, en daarop borduur ik al dichtend verder:

Hoe zeer moet ik aan vrijheid zijn gebonden

Het touw begeren dat de rede krenkt
En af te zien van hoop, die weemoed schenkt
Om schuldeloos te zijn, en zonder zonden?

Heb ik ooit groter vreugde ondervonden
Dan daar, waar mij de grootste diepte wenkt,
Het masker voor te doen, van goud doordrenkt
En me te geven aan mijn eigen wonden?

Me te verhullen in onkenbaarheid
Geobserveerd door onbegrepen ogen
Verblind rondom mijn masker neergevlijd

Mijn handen tastend in gebed gebogen
Een offer in de cirkel van de tijd
Om van het duister naar het licht te mogen

Laat ik nog dit betogen
Waar ook het touw volmaakt mijn wezen bindt
Ik voel mij in mijn diepste kern bemind