maandag 23 december 2013

Janet doorboord

Een aantal jaren geleden waren er zorgen over de familie Jackson. Er werd getwijfeld aan de losse handjes van vader Jackson, en eveneens rees de vraag of hij wel van zijn dochters kon afblijven. Wacko Jacko was op weg naar zijn eeuwigdurende reputatie van leiperd. En zusje La Toya speelde in toenemende mate voor weirdy look-alike. Er leek van alles mis te zijn. En geld maakte blijkbaar niet gelukkig.

Alleen Janet leek de dans te ontspringen en zich rustig te ontwikkelen tot the beauty of the ball, the queen of the high school proms, the all American babe. Blozend en gezond. En met de onvervalste cheesy smile.

Maar ja, hoe gaan de dingen in het land waarin preutsheid en seksuele bekrompenheid samengaan met onbeperkt wapenbezit? Op enig moment slaan bij de maagden de hormonen op hol en moet er geschoten worden. En dan reist Miley van Montana naar een sloopkogel. Dan ruilt Britney de wens om ongeschonden het huwelijk in te gaan voor een indiscreet bespringen van ganzen, ezels en achtergronddansers (zonder veel acht te slaan op wat die ganzen, ezels en achtergronddansers daar nu van vinden).

Ook bij Janet ontwaakte op enig moment de wens om heel erg sexy te willen zijn.

We have a special need
To feel what we belong
Come with me inside
Inside my velvet rope

Dat is allemaal nog daar aan toe. Maar het vertaalde zich ook in een liefde voor metaal. 

Onze bronnen op het internet napratend betekende dat ongeveer het volgende: "Well, for one, you get this great sensation. At any given moment of the day ... A lot of body piercing can be very sexual." En om het nog gezelliger en maffer te maken: "My friends and I have piercing parties. They'd all come over and there'd be no drinking or anything because you'll bleed more. So we'd sit and watch each other get pierced!"

Omdat Janet iedereen als vriend beschouwt eindigde het feestje ergens in 2004 bij de Superbowl. Toen was het hek een beetje van de dam. Preutsheid en seksuele bekrompenheid, nietwaar?

In voorjaar 2001 zag ik het allemaal al aankomen in mijn glazen bol. In de tijdgeest van toen sprak ik haar in simpele kwatrijnen als volgt denkbeeldig en vermanend toe:

PIERCE ME BABY

Waar ligt de grens, het onbestemd gebied
Dat pijn en lust verminkt. En hoeveel maal
Bereikte jij de overkant? Welk lied
Van wreed genot zingt zwoel het koele staal?

De eerste keer. De angst. De sterke hand
Die doelbewust de tere huid verkent.
Het vlees doorboord, vrijwillig aangerand
Laat niemand merken dat je gretig bent

Kom! Streel het lichaam dat de pijn ontving,
ervaar voldoening in het staal. Betast
de tepel, voel de aangebrachte ring.
Laat zoete tranen komen. Houd ze vast.

Als ingewijde in de koele kracht
Van grensverleggend zingenot verlang
Je steeds opnieuw de kilte van de nacht.
Alleen de doodsdrift schept de levensdrang.

Maar als de korte kick is uitgewerkt
Ontstaat de leegte achteraf. En weer
Zoek je verlossing in het staal. Gesterkt
Door overwonnen angst verlang je meer

Want wat is koeler dan die wrede daad
Die penetratie van de geile god
Van bandeloze pijn. Het pure kwaad,
Orgastisch ondergaan. Ultiem genot.

Versmaad de liefde van het vlees. Geen mens
Is sterk genoeg om lustobject te zijn.
Bevredig slechts je eigen drift. De grens
Vervaagt, wat telt is zelfgekozen pijn

Kom Janet, Venusvrouw, verguld icoon
Van onze tijd, leg alle schaamte af.
Onthul jezelf, laat alles zien, en toon
De stalen stigmata die god je gaf.

Een godsdienst van de nieuwe tijd breekt aan
De nimf van mutilatie wordt vereerd
Als wij je volgen in je eigenwaan
Dan worden we door martellust verteerd

Verteerd door een verlangen om je naakt
Te ondergaan in al je prikkeling
Intieme delen, roerloos aangeraakt
Door hunkerkoortsen van bevrediging

Doorboor mijn ziel, doorboor mijn hart, terwijl
Je koel jezelf op alle plaatsen van
Je lijf doorboren laat. En zo in stijl
De lust bereikt die niemand delen kan.

En jij, door niets bevredigd dan je zelf,
Van alle mensen los, verheft je kaal
En onaantastbaar aan het nachtgewelf
Perfide dienares van glanzend staal

Als niets meer boeit, als alle ketens zijn
Verbroken, alle schepen zijn verbrand
Dan overschrijd je blind de laatste lijn
En ben je in de woestenij beland

Alleen, door eigenliefde voortgestuwd
Bereik je de bestemming van je reis
En blijk je zelf de afgrond ingeduwd
Perfect doorboord. Voel, alles heeft zijn prijs

dinsdag 17 december 2013

Het gevoel dat je wilt delen

In november 2000 bestaat de Katholieke Radio Omroep 75 jaar en om duidelijk te maken dat de zuil nog springlevend en helemaal van deze tijd is wordt de onbegrijpelijk moderne reclamecampagne Het gevoel dat je wilt delen gestart. Helemaal hip. De vloek van de bejaarde die wil laten zien er nog helemaal bij te horen.

De campagne brengt enig beschaafd bloot, in de vorm van een wat ongemakkelijk kijkende deerne die een moddervette baby in de nabijheid van haar tamelijk maagdelijke borst duldt. Dat wordt in paginagrote krantenpagina's uitgevent. En groot is dan nog echt groot, want kranten waren nog niet tot halfformaat ingekrompen. Daarnaast was er ook televisiereclame, in de vorm van impressionistische filmpjes als deze.

Ach ja, vroeger was de wereld begrijpelijk en gezellig. Als er grenzen verlegd werden, dan was het millimeterwerk. Toch herinner ik me een zich feministisch noemend jong journalistenmeisje dat in een soort van beschouwing probeerde uit te leggen dat de katholieken met hun campagne het pad waren opgegaan van de bagatellisering en het salonfähig maken van kinderporno. De argumenten waren ontroerend in hun onbegrijpelijkheid.

Ook mij ontroerde de maagd, en dat leverde in december 2000 de volgende, in amfibrachyse versvoet gestelde bekentenis:

MODERNE DEVOTIE

Als Paulus op weg naar Damascus, beschenen
Door louterend licht. Uit uw stralende ogen,
Vertwijfeld ten hemel gericht, bloedt een wonde
Van schuldig verdriet. Mijn geloof, deels verdwenen,
Keert hunkerend weer. En mijn hart, vaak bedrogen,
Herkent uw oprechtheid en draalt geen seconde.

Mariaverering, zo lang uit de mode.
Nu eindelijk kan het: ik miste het node.

Prelatengeprevel, ik wil het niet horen.
Het kan mij niet boeien: die stoffige kerken
Waar grijze bejaarden het woord celebreren.
Uw frisse gestalte kan echter bekoren.
U schenkt mij de kracht mijn geloof te versterken.
Gestrekt op de grond u devoot te vereren.

Gelovig genieten, voor eeuwen verboden.
De tijdgeest vereist het, maakt mensen tot goden.

Gevoel van jewelste: moderne devotie
Verlost uit de ketens van kerk en traditie
En fris opgetuigd in de smaak van het heden.
Ik wil u aanbidden. De paus heeft geen notie
Hoe ik u vereer. Van mijn felle ambitie
Mijn ogen te richten, uw hof te betreden.

Moderne devotie, een mens kan niet zonder.
De maagd is herboren, het lijkt wel een wonder.

Het woord 'prelatengeprevel' vond ik indertijd wel aardig gevonden. Het motto 'moderne devotie' was daarentegen weer een enigszins ongepaste knipoog naar een heel serieuze en stichtelijke middeleeuwse katholiek spirituele beweging.

Stichtelijkheid, laten we het daar op houden, is niet mijn grootste deugd. Maar of de paus geen notie heeft, daarop valt op de grens van 2013 en 2014 vermoedelijk het een en ander af te dingen. Onze nieuwe paus is in zijn simpele authenticiteit gelukkig vele malen inspirerender dan de KRO in alle gelikte reclamecampagnes bij elkaar.

dinsdag 29 januari 2013

Zeventien regels grijs

Er valt niet aan te ontkomen en je moet er wel aan meedoen. Nu de feestdagen achter de rug zijn is het tijd voor een feestelijk toetje. Met als inspiratiebron de fenomenale trilogie! Geen zwart-wit denken, maar de nuance zoeken. Of het welbekende grijze gebied verkennen.

Ik houd het, zoals zo vaak, bij de welbekende zeventien regels van het staartsonnet. Voor de aardigheid heb ik aansluiting gezocht bij een oud kinderrijmpje. In de schemerzone van de grijze tonen is immers alles met dubbelzinnigheid omhuld. Freud zou zich tevreden in zijn graf omdraaien.


De zevensprong
En ze zeggen dat ik niet dansen kan
Maar ik kan dansen als een edelman

En dat is één! Zeg, wil je door tot zeven?
Dan volgt een spel dat niets te raden laat
En dat is twee! Nu ga je, in de maat
Mijn versie van de zevensprong beleven
 
En dat is drie! Waarbij, dat is mijn streven
Je echt volledig uit de kleren gaat
En dat is vier! Mijn doel bereikt, je staat
Nu poedelnaakt te rillen en te beven
 
En dat is vijf! Dan is het ook gepast
Het bed te zoeken. Kundig en bedreven
En vlug, zodat mijn actie je verrast
 
En dat is zes! Zeg, luister nu eens even
Blijf rustig liggen, of ik bind je vast
De meester van de dans heeft zich verheven
 
Zo komen we aan zeven:
Verstijfd danst zo, vol stijl, de edelman
En jij danst met hem mee. Dat komt ervan!